عدم جرئت بیان تجاوز جنسی

زمانی که شوهر سحر[ویا ماریا ] در افغانستان ناپدید گردید، خانوادۀ او شروع کردند به لت و کوب نمودن و حتی فروش او برای ارائه خدمات جنسی.

اما او در سویدن جرئت نکرده است تا داستان خود را به ادارۀ امور مهاجرت بیان نماید. او میگوید از بیان داستان زندگی اش شرمیده و از آن ترس داشته است که مبادا ترجمان افغان در مورد او به دیگر افغان ها بگوید.

اکنون او به همه تقاضا هایش جواب رد گرفته است.

از او پرسیده شد 
ـ ”میتوانی درک کنی که ادارۀ مهاجرت نه میگوید، تو که چیزی نگفته ای؟”
سحر [ماریا] میگوید ”تو هم باید درک کنی، اگر شخصی در بارۀ من همه چیز را بداند من قادر نخواهم بود به چشمان او نگاه کنم.”

تجاوز جنسی، به دلیل جنسیت، جرم شمرده شده و میتواند دلیلی باشد برای شناسایی شخص به عنوان پناهنده یا (Flykting). اما با وجود آنهم تعدادی زیادی از کارشناسان به این باور اند که این معمول است تا در مورد خشونت های جنسی صحبت نگردد. 
به باور Fiola Mollakuqe معمولاَ دلیل این کار احساس شرم است.

ـ همچنان ممکن چنین نیز باشد که آنچه را شخص تجربه کرده است، نمیداند که جرم پنداشته میشود. لازم است تا شخص (وکیل) قبل از این که موکلش جرئت کند و لب به سخن بگشاید، یک اعتماد خوب را ایجاد نماید.

سحر [ ماریا] به نوبۀ خود مطمئن است که در صورت برگشت به کشور، کشته خواهد شد. 
او میگوید

ـ خانوادۀ خودم من را دوباره نخواهد پذیرفت. دیگران نیز چنین فکر خواهند کرد که ” ها ها این همان زنی است که والدین اش را ترک گفته با یک مرد دیگر به یک شهر دیگر رفته بود و اکنون اگر من این زن را بکشم، آدم خوبی خواهم شد”، و همه این کار را خواهند کرد. 
ترجمه : احمد ضیا دانش

منبع : http://sverigesradio.se/sida/artikel.aspx…